1. خازن الکترولیتی

خازن‌های الکترولیتی معمولاً استوانه‌ای شکل هستند و حجم کمی دارند. اما برخلاف حجم کم آن‌ها، ظرفیت بالایی در ذخیره انرژی دارند. بر روی بدنه این نوع خازن‌ها حداکثر ولتاژ قابل تحمل

دی‌الکتریک درج شده و دارای دو پایه مثبت و منفی هستند.

قطب منفی خازن الکترولیتی با نوار سفید رنگ مشخص شده است. از این نوع خازن به منظور صاف کردن، حذف نویز‌هایی با فرکانس پایین و حذف ریپل ولتاژ در بخش تغذیه مدار‌ها استفاده می‌شود.

2. خازن سرامیکی

دی‌الکتریک به کار رفته در ساختار این نوع خازن از جنس سرامیک است. بالا بودن ثابت دی‌الکتریک سرامیک باعث شده تا امکان ساخت خازن‌هایی با ظرفیت بسیار بالا و در اندازه‌های کوچک

فراهم شود. از این رو خازن‌های سرامیکی را خازن‌های عدسی نیز می‌گویند. زیرا اندازه آن‌ها در حد یک عدس کوچک است.

با این حال ولتاژ کاری بسیار بالایی دارند. اما برخلاف خازن‌های الکترولیتی دارای قطب مثبت و منفی نیستند و ظرفیت آن‌ها به دمای محیط بستگی دارد. این وابستگی به دمای محیط را می‌توان

بزرگترین عیب این نوع خازن معرفی کرد.

از کاربرد مهم خازن سرامیکی می‌توان به حذف نویز موجود در تغذیه مدار‌ها اشاره کرد. از طرفی با توجه به حساس بودن بیش از حد مدارات دیجیتالی به نوسانات ولتاژ تغذیه، این نوع خازن به

منظور بهبود تغذیه در نزدیکترین نقطه به آیسی قرار می‌گیرد

3. خازن پلی‌استر

خازن‌های پلی‌استری به دلیل دارا بودن مشخصات خوب در مدارات، کاربرد بسیار زیادی دارند. در این نوع قطعات از ورقه‌های نازک پلاستیک به عنوان دی‌الکتریک استفاده شده که همراه با

ورقه‌های نازک آلومینیومی درون یک قاب از جنس پلاستیک قرار داده می‌شوند.

خازن‌های پلی‌استری حساسیت زیادی نسبت به تغییرات دما ندارند. به همنی دلیل از آن‌ها در مواردی که نیاز به خازنی با ظرفیت ثابت نسبت به حرارت است، استفاده می‌شود. نام این نوع

خازن نیز به دلیل یکی از مواد دی‌الکتریکی است که در آن به کار رفته، این ماده پلی‌استایرن نام دارد. این نوع قطعات نیز همانند نوع سرامیکی فاقد قطب مثبت و منفی است.

علل دسته بندی فرکانس و واحدهای آن:

فرکانسهای مختلف در مدارهای الکتریکی و الکترونیکی رفتارهای متفاوتی را از خود نشان می دهند.همین رفتار متفاوت است که برای هرمورد کاربر ویژه ای را فراهم می کند.بدین سبب، فرکانسها را در طبقات متفاوت دسته می کنند.واحد اندازه گیری فرکانس هرتز(HZ) است.

الف)سیگنال DC که فرکانس آن صفر است و بیشتر به عنوان منبع انرژی در دستگاه های مختلف استفاده می شود.

ب)فرکانسهای ده هرتز تا یک کیلوهرتز: این فرکانسها در مولدهای قدرت و خطوط انتقال در نیروگاه ها استفاده می شود.

ج)فرکانسهای صوتی AF: این فرکانسها در محدوده 20 هرتز تا 20 کیلوهرتز قرار دارد ومحدوده گویش و شنوایی انسان را دربر می گیرد.

د) امواج اوتراسونیک یا ماورای صوت: این امواج در محدوده 20 کیلوهرتز تا 2 مگاهرتز قرار دارد و بیشتر در دستگاه های کنترل از راه دور استفاده می شود.

ه)فرکانسهای تصویر یا ویدیو: این فرکانسها در محدوده 50 تا 5 مگاهرتز قرار دارد و فرکانس های تصویر یا ویديو را در تلویزیون تشکیل می دهد.

و) فرکانسهای رادیویی خیلی کم VLF:این فرکانسها در محدوده 3 کیلوهرتز تا 30 کیلوهرتز قرار دارد و امروزه به عنوان سیگنال رادیویی مورد استفاده قرار نمی گیرد.

ز) فرکانسهای رادیویی کم LF: این فرکانسها در محدوده 30 کیلوهرتز تا 300 کیلوهرتز قرار دارد. این محدوده فرکانسی در گیرنده های قدیمی مورد استفاده قرار می گرفت.

ح) فرکانسهای رادیویی متوسط MF: این فرکانسها در محدوده 300 کیلوهرتز تا 3 مگاهرتز قرار دارد و باند موج متوسط رادیو را پوشش می دهد.

ط) فرکانسهای رادیویی زیاد HF: این فرکانسها در محدوده 3 تا 30 مگاهرتز قرار دارد و معمولا موج کوتاه رادیو را تشکیل می دهد.

ی) فرکانسهای رادیویی خیلی زیاد VHF: این فرکانسها در محدوده فرکانسی 30 مگاهرتز تا 300 مگاهرتز قرار دارد و فرکانسهای رادیویی آماتوری و کانال های تلویزیونی را تشکیل می دهد.

ک) فرکانسهای رادیویی خیلی خیلی زیاد UHF: این فرکانسها در محدوده 300 مگاهرتز تا 3 گیگاهرتز قرار دارد و کانال های UHFتلویزیونی،موبایل، و... را تشکیل می دهد.

ل) فرکانسهای رادیویی فوق العاده زیاد SHF: محدوده فرکانسی این باند در حدفاصل 3 گیگاهرتز تا 30 گیگاهرتز قرار دارد.

م) فرکانسهای رادیویی بینهایت زیاد EHF:این فرکانسها در محدوده 30 گیگاهرتز تا 300 گیگاهرتز قرار دارد. فرکانسهای SHF و EHFمعمولا باند میکروویو را تشکیل می دهند.